Button
______________________
Wij zíjn Geloof en Hoop,
wij zíjn LIEFDE.
Wij dienden ‘t slechts nog uit te pakken.
Johanna Amse
Synchronizing site - platform for Crystal Thinking
Visie
Mocht men mij vragen, op dit moment: “Hoe zie jij de wereld van dit ogenblik?”
Dan zou ik iets antwoorden in de trant van onderstaande.
Lees het als een schilderij van beeld en woord. En laat het, een ervaring zijn.
Johanna Amse 14 aug. 2013
En als een katapult steeg nu de mensheid schielijk.
Zij had al die tijd veel te laag gehangen.
Waren wij er klaar voor, om de peilloos Hoge ENERGIE,
die onze aarde naderde,
te ont-vangen,
in ons en ons systeem,
om via Ons en ons Systeem te kunnen dóór STROMEN
in de stof?
Dat is het waar het om te Doen is,
in de komende Decennia.
Wij Dienden ervoor zoveel als mogelijk RUIMTE te gaan
maken, in ons
en in ons
systeem.
En wij
wisten
bevreemd
’t Zweet
vast
van onze
voorhoofden.
En hielden
onze
adem
in.
’t Waren allemaal
slechts
Voorbodes
van wat
komen
ging.
En wij
waren blij
dat wij
niet langer
in ‘t halfduister
liepen,
en dat ‘t
alsmaar
Lichter
werd.
Je zag
zowaar
de Horizon
al
Gloren.
Hoe hadden
wij ooit
gedacht
het zonder ‘t
Boeddha
BEWUSTZIJN
te kunnen
redden.
En wij
haasten ons,
om ons
bewustzijn
verder
op te
Schonen.
En ‘t Godsdienstige
gekissebis
was weldra
niet meer
te horen
en ebte
alsmaar
verder
weg.
En wij
pakten
IJverig en
Vlijtig
onze
Schrobbers
om onze
LIEFDE
verder
op te
Borstelen.
En wij koesterden
de longen,
de Longen van de aarde,
en vroegen Pardon.
Een ten allerdiepst
weloverwogen en gemeend,
Pardon.
Aan de Longen,
van de aarde.
En wij voelden
ons daarna
zoveel stukken
beter,
en in ‘t reine
met iets
gekomen.
In ‘t reine
met
ALLES.
En daar
paste de
aarde
in,
en de
mensen.
Alle mensen.
En met
gemak.
de MOL
de Tornado
LICHT
STILTE
POTENTIE
de MOL
De EENHEID zal weldra in ons Geboren worden.
Met alle gevolgen van dien.
En wij zouden zijn als aarde, waaronder de MOL wel heel erg
Bezig was.
En waar je ook keek zag je al Hoopjes, er was geen houden aan.
Her en der kregen stoeptegels het ook al op hun Heupen.
En wij hoorden ‘t gekraak,
‘t Gekraak,
van ‘t oude wat ging vallen.
Van ‘t oude wat z’n tijd nu had gehad.
de Tornado
Slechts vanuit ‘t OOG van de Tornado,
zouden wij ‘t kunnen Zien,
wat of de volgende Stappen waren,
in onze Geschiedenis.
En wij zouden er alles aan doen,
om met ‘t OOG weer in contact te komen,
met de STILTE voor de Storm.
LICHT
Als een speer zouden wij nu bezig gaan
met voorbereidende Werkzaamheden.
In Tornados kwam je beter niet terecht.
Wij dienden ‘t vuil uit onze ogen te wrijven, zoveel stond als een Paal
wel boven water.
Ons Zicht, zou door zo weinig mogelijk vuiltjes, nog belemmerd worden.
En wij zouden als Hazen allemaal onze bril gaan poetsen.
LICHT
En LICHT zouden wij nodig hebben,
om op allerhande kwesties
te gaan richten.
STILTE
Ik laat de Taal steeds zichzelf opeten,
en Geloof en Hoop,
en LIEFDE,
verdwenen in ‘t OOG.
‘t Was de STILTE
die alles kon Herbergen,
werkelijk ALLES.
There is no word,
or any character combination
which is able to
express,
the greatness of silence,
of GOD.
POTENTIE
Zelfs ‘t bijbelverhaal was nu verouderd,
als Vorm.
Er was niets meer buiten ons,
om ons aan vast te grijpen.
‘t Was in ons, en alleen maar daar.
Waren wij blij dat we er Liefde vonden,
bij ons van binnen,
in Potentie.
Liefde, zelfs LIEFDE,
na enig schoonmaak Werk.
Wij zouden door ‘t dak van de tweeheid heenbreken
om de EENHEID te ervaren.
En konden wij dat?
Ja, dat konden wij.
En hadden wij daar tijd voor?
Ja, dat hadden wij.
En wij maakten nu van onze aarde,
de allermooiste Planeet die je kon vinden,
in ‘t hele Universum.
